Yazanlar: Eun-kyo Park, Joon-ho Bong
Filmde fakir bir anne ve onun zihinsel engelli oğlunun hikayesi anlatılıyor. Karıncayı bile incitemeyeceğini düşündüğü oğlunun cinayetle suçlanması ve bu yüzden hapse girmesi üzerine, türlü sıkıntılar içinde bir annenin oğlu için verdiği mücadeleleri anlatıyor. Filme hakim olan karanlık hava, insanı gerse de, özellikle ilk yarısı sürükleyici olmaktan çok uzak kalsa da film izleyenleri bir şekilde perdeye bağlıyor ve sıkmıyor. Bürokrasinin nasıl laşkalaştığından tutun, para ve onun kölesi olanların insanları satın alışlarına kadar bir çok günümüzün yozlaşmış konularına da dokundurmayı ihmal etmiyor yönetmen.
Diyaloglar, oyuncuların olaylara verdiği tepkiler, hepsi insana garip geliyor ama alışınca, filmin içinde gerçekten de o tepkilerin farklılık yarattığı anlaşılıyor.
Filmden çıktığımızda kendi kendimize, filmde annenin yaptıklarını biz kendi çocuğumuz için yapar mıydık diye sormadan edemedik kendi kendimize. Cevap bulamadık ama onun kadar fedakar olamayabileceğimizi düşündük.
Film -en azından beni- şaşırttı sonuyla. İzleyenlerin şanslı olduklarını düşündüğüm, kaliteli bir film olmuş. Festivale yakışan bir filmdi, gerisi de güzel gider diye umuyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder